|
بیانیه‌ي هواداران
حرکت جهانی زنان به مناسبت روز جهانی کارگر
5/2/2006
امسال در حالی مراسم
اول ماه مه را برگزار مي‌کنیم که سرمایه داری جهانی بیش از پیش در
بحران فرورفته و اعمال سیاست‌های "جهانی سازی" با مقاومت جدی روبه‌رو
شده است.
سرمایه‌داران برای تداوم تولید ارزش اضافی، بیش از پیش به نیروی کار و
قوانین حمایتی از کارگران هجوم برده و سطح معیشت و رفاه مردم را پايین
مي‌آورند.
حاکمیت سرمایه تمامی اعمال و خدمات و روابط و حتی تمامی انسان‌ها را کالا
مي‌بیند.
رشد افسار گسیخته‌ی مصرف گرایی بر نیروی کار ارزان، به خصوص نیروی کار
زنان بنا شده است.
با وجود انباشتگی روز افزون ثروت جهان، دو سوم مردم دنیا که 70 درصد از
آنها زن هستند در فقر به سر مي‌برند.
جنگ که باعث ویرانی، ترور، قتل عام و کشتار مردم بی گناه است، ابزار
سرمایه داری جهانی برای تقسیم دوباره‌ي جهان و اهرم‌های فشار دولت‌های
قدرتمند علیه مردم تحت ستم است. ما به راه انداختن جنگ در منطقه را به
هر شکل و تحت هر عنوان محکوم مي‌کنیم.
در ایران نیز سرمایه داری با اتکاء به اهرم‌های مختلف، برای تضیع حقوق
کارگران و پایین نگه داشتن دستمزدها، با بیکار كردن گسترده، فشار
مضاعفی را بر مزد بگیران و حقوق بگیران تحمیل مي‌کند. کارگران به دلیل
پایین بودن دستمزد و سطح معیشت مجبور به انجام اضافه‌کاری هستند و در
بسیاری از موارد، به مشاغل دوم و سوم نیز تن مي‌دهند. در این میان کارگران
بیکار در بی‌حقوقی مطلق به سر مي‌برند و خانواده‌های بسیاری از آنها
در معرض فروپاشی است. یکی از علت‌های مهم افزایش خشونت در خانواده، بیکاری
و فقر است. بارها شاهد خودکشی و خودسوزی کارگران و یا کشته شدن زن و
فرزندان کارگران به دست پدر بیکار شده‌ي خانواده بوده‌ایم. بسیاری از
دختران و زنان این خانواده‌ها به تن‌فروشی کشیده شده‌اند. بیکاری،
بسیاری از زنان سرپرست خانوار را به ورطه‌ي نابودی کشیده است. بیمه‌ي
بیکاری از دستاوردهای مبارزات پیشین کارگران جهان است. ما خواهان
برقراری بیمه‌ي بیکاری برای تمام بیکاران، تا زمان بدست آوردن کار
هستیم.
بسیاری از زنان و کودکان در کارگاه‌های نمور و زیرزمینی با ساعات
طولانی کار به عنوان ارزان‌ترین کارگران به کار گرفته مي‌شوند و زیر پوشش
تامین اجتماعی نیستند. ما خواهان تامین زندگی شایسته برای این کودکان و
زنان به عنوان ستم‌دیده‌ترین بخش‌های طبقه‌ي کارگر هستیم.
کار در کارگاه‌های تولیدی و خدماتی با کارهای تولیدی و خدماتی در خانه
فرقی نمي‌کند. زنانی که در خانه کار مي‌کنند باید از خدمات بیمه‌ای و
تامین اجتماعی مناسب برخوردار باشند. بنابراین ما خواهان رفع تبعیض از
زنان در کلیه‌ي عرصه‌ها و برخورداری آنان از دستمزد و مزایای برابر در
ازای کار برابر با مردان هستیم.
سال‌هاست که کارفرمایان در ایران، برای پایین نگه‌داشتن سطح دستمزد از
استخدام رسمی کارگران خودداری مي‌کنند و برای استخدام آنها از
قراردادهای موقت و سفید امضا و ... استفاده مي‌کنند. سرمایه‌داری در
ایران به منظور دسترسی به نیروی کار ارزان‌تر، قراردادهای موقت را جایگزین
قراردادهای رسمی کرده است. با شروع سال 85 شاهد شکل جدیدی از به کارگیری
این شیوه‌ها هستیم که، نا امنی شغلی را به گونه‌ای دیگر به نمایش مي‌گذارد.
امروز ناامنی شغلی محدود به کارگران واحدهای تولیدی نبوده بلکه کارمندان
ادارات، پرستاران، معلمان (که بخش وسیعی از آنان را زنان تشکیل مي‌دهند)
و همه‌ي مزد بگیران و حقوق بگیران را در بر مي‌گیرد.
داشتن امنیت شغلی حق همه‌ي کارگران و مزدبگیران است. امروز امنیت شغلی،
تنها با تلاش و مبارزه و پایمردی بخش‌های محدودی از حقوق بگیران به دست
نمي‌آید.
لازمه‌ي از بین بردن نا امنی شغلی، مبارزه و تلاش یکپارچه و سراسری
همه‌ي مزدبگیران است. از این رو لازم است روز اول ماه مه را به روز
مبارزه‌ي سراسری برای تامین امنیت شغلی تبدیل کنیم.
سال‌هاست صاحبان سرمایه، ستمگران و سلطه‌گران، چه در سطح جهانی و چه در
سطح ملی، سعی مي‌کنند با لوث کردن روزهای جهانی از قبیل 8 مارس (روز
جهانی زن) و اول ماه مه (روز کارگر) آن را از محتوای واقعی خود خارج
کنند.
چنین روزهایی، بزرگداشت مبارزات و مقاومت ستمدیدگان در مقابل صاحبان
ثروت، قدرت، زور و سلطه در ابعاد خرد و کلان است. نباید اجازه داد با
لوث کردن این روزها به اشکال گوناگون مفهوم (روزهای جهانی اول مه و 8
مارس) از مضمون واقعی خود تهی شود، و از بار مبارزه بر ضد سلطه و ضد
ستم بودن علیه زور و ظلم کاسته شود. برگزاری مستقل مراسم در این روزها،
یکی از جنبه‌هایی است که باید برآن تاکید شود.
این بیانیه در بروشوری از سوی هواداران حرکت جهانی زنان و با همکاری
انجمن فرهنگی حمایتی کارگران(آوای کار) منتشر شده و در رزو جهانی کارگر
درمیادین شهر تهران توزیع شد.
http://www.iranwmw.blogfa.com |
