بازگشت به صفحه نخست

 

 

قانون پناهندگی آلمان در سال 2005

قوانین جدید مهاجرت و پناهندگی، پناهندگان را به دو گروه اقتصادی قابل قبول و غیر قابل قبول تقسیم نموده است. وضعیت پناهندگانی که موفق به اخذ مجوز پناهندگی نگشته اند بد تر می شود.

 

مصاحبه با کای وبر مسئول شورای پناهندگان ایالت نیدرزاکسن

 

مصاحبه گر: Achim Beinsen

دنیای جوان 3.1.2005

برگردان ناهید جعفرپور

 

سئوال: از تاریخ 1 ژانویه 2005 قوانین جدید پناهندگی و مهاجرت به اجرا در می آید. در این قانون چه چیزی تغییر نموده است؟

 

جواب: این قانون در نظر دارد امر پناهنده شدن را متوقف ساخته و دسترسی خارجی ها به مرز های آلمان و حق اقامت در این کشور را محدود سازد. وزیر کشور آلمان اوتو شیلی پناهندگان و مهاجران را به دو بخش تقسیم می نماید بخش اول پناهندگان و مهاجرانی است که به لحاظ اقتصادی از سوی دولت آلمان مورد پذیرش قرار می گیرند و بخش دوم کسانی است که دولت تقاضای آنان را مورد قبول قرار نمی دهد. در واقع این جدا سازی هدف اصلی این قانون و در مرکز ثقل آن قرار دارد.

 

سئوال: آنطور که به نظر می رسد وضعیت کسانی که از سوی مراجع دولتی و غیر دولتی تحت تعقیب می باشند و یا کسانی که بخاطر جنسیتشان مجبور به فرار گشته اند بهتر خواهد شد. اما وضعیت پناهندگانی که تقاضای پناهندگی آنان مورد قبول قرار نگرفته است و در آلمان زندگی می کنند بسیار وخیم تر خواهد شد. میدانیم که این پناهندگان در این کشور جا افتاده اند و به دلایل متفاوت نمی توانند به کشور مبداء خویش مراجعت نمایند مثلا بخاطر جنگ در آن کشور ها و ... می توانید کمی در این باره توضیح دهید؟ این قوانین برای این انسانها چه خواهد نمود؟



جواب: طبق این قانون فشار بر این انسانها افزایش خواهد یافت تا این انسانها آلمان را ترک نمایند. به این منظور هم مراکزی ایجاد شده که پناهندگان را تا هنگام بازگشت در آنجا نگه داری کنند و یا عدم پرداخت پول نقد برای گذشتن امور زندگی این پناهندگان از سوی اداره خدمات اجتماعی ( سوسیال آمت ها) و سایر فشار ها و ابزار های شکنجه روحی دیگر که باعث شود پناهنده تحت فشار آلمان را ترک نماید.


سئوال: در این مراکز بازگرداندن پناهندگان چه می گذرد و برای چه ایجاد شده اند؟


جواب:  این مراکز مقر های پناهندگی هستند که در آنجا به پناهندگان این احساس منتقل می شود که آنان در آلمان هیچ شانسی برای ماندن ندارند. آنها در این مقر ها تنها یک تخت و ضروری ترین لوازم برای زنده ماندن را خواهند داشت. این مقر ها اکثرا بسیار دور از محل های زندگی سایر انسانها خواهد بود. پناهندگان مستقر در این مقر ها آنقدر پول نخواهند داشت که حتی بلیط اتوبوس برای رفتن به شهر ها و مکان های مجاور را بپردازند. آنها اجازه ترک مقر را خواهند داشت اما برای رفتن به دهات و شهر های مجاور باید کیلومتر ها راه بروند. اجازه کار نخواهند داشت و اجازه ترک منطقه تعیین شده از سوی اداره خارجی ها را ندارند. آنان مرتبا تحت بازجوئی قرار خواهند گرفت. این روند در حقیقت زنگ خطری است برای پناهنده که بداند هیچگونه شانسی ندارد و می باید کشور را ترک نماید. در واقع شکلی از رماندن پناهندگان.


سئوال: شورای پناهندگان چه انتظاری از قانون پناهندگان و مهاجران داشت؟

 

جواب: در حدود صدها هزار پناهندگانی در آلمان وجود دارند که فقط از سوی دولت تحمل میشوند بدون کوچکترین شانسی برای اخذ حق اقامت این کشور. ما امید داشتیم که قوانینی برای انتگره شدن ( جا افتادن و جذب در جامعه) این انسانها به وجود آید و حق جابجا شدن این انسانها و تحرک آنها در جامعه سهل تر گردد و قوانین بهتری برای کسانی که پناهندگیشان مورد قبول قرار نگرفته شده است وضع گردد .

 

سئوال:شورای پناهندگان ایالت نیدر ساکسن برای این پناهندگان چه خواهد نمود؟

 

جواب: ما خواهان حق اقامت برای این گونه پناهندگانی که در اثر این قانون مورد خطر اخراج قرار گرفته اند می باشیم. کسانی که زندگیشان در آلمان شکل گرفته است. ما اعتقاد داریم که خانواده های با فرزند که بیش از سه سال است که در آلمان بسر می برند باید اجازه اقامت در آلمان را بگیرند. مجرد ها باید ازاین حق بعد از 5 سال اقامت در آلمان برخور دار گردند.

 

سئوال: چرا سیاستمداران آلمان و مسئولین تا کنون کاری برای این افراد که تحمل میشوند نکرده اند و راه حلی پیدا نکرده اند؟


جواب: یکی از دلایل اصلی بطور قطع وضعیت بازار کار است . دولت آلمان از پناهندگان و مهاجران بعنوان ارتش ذخیره بازار کار استفاده می کند که وضع بیکاری را ثابت نگه دارد هر وقت به نفعش باشد آنها را به داخل راه می دهد و هر وقت به نفعش باشد آنها را اخراج می کند.

 
سئوال: وظیفه شورای پناهندگان در سال های آینده چیست؟

جواب: در ابتدا تلاش داریم  فضائی جدید به وجود آوریم که تحت این قانون بتوانیم کارهائی کنیم. ما میخواهیم کمک های قانونی برای کسانی که اقامتشان در آلمان توسط این قانون مورد مخاطره قرار گرفته است ، فراهم سازیم و از کسانی بخواهیم که بصورت همت عالی در این راه بما کمک نمایندو همچنین از اداره پناهندگان درخواست کمک و پشتیبانی نمائیم و در نهایت نهاد های سیاسی را برای اخذ اجازه اقامت برای این انسانها بسیج نمائیم تا بتوانیم اجازه اقامت برای این پناهندگان بگیریم. صریح تر بگویم ما می خواهیم برای حق ماندن کسانی که از سوی دولت آلمان تحمل می شوند مبارزه کنیم.