مصاحبه با طارق علی در باره اوضاع عراق

تاتس: 22 آپریل

: STEFAN REINECKEمصاحبه گر:

 

برگردان ناهید جعفرپور

 

" تا زمانی که سربازان آمریکائی در عراق مستقر می باشند صلحی در عراق نخواهد بود"

 

تاتس: فکر می کنید که آمریکا هدف دمکراسی مورد نظر غرب را هنوز هم در عراق پیاده خواهد نمود؟  طارق علی: نه. این هدف آنان بود که در یک کشور عربی مستقر گشته و در این کشور حل شوند و در آینده دولت این کشور را  بعنوان وسیله ای برای منافعشان به خدمت بگیرند. آمریکا قصد داشت دولت عراق را بعنوان مثالی برای قدرت امپریالیستی اش خلق نماید اما این مسئله بطور کل اجرا نشد. سئوال جالب اینجاست که چرا آنها قبلا به این پی نبردند؟ زیرا که این اوضاع چیز غیر منتظره ای نیست و برای هر کسی که عراق را می شناسد به خوبی معلوم بود. همه گفتند که این یک شورش طولانی خواهد بود پس از این مسئله تعجب نکنید.

 

تاتس: پس برای چه آمریکا این خطا را کرد؟

طارق علی: من فکر می کنم مهم برای آنها آمریکائیهای عرب نژادی بود که جزء کونزرواتیو های نوین آمریکا می باشند. آنها مشتی متخصص بودند که به دولت بوش همانی را گفتند که او مایل به شنیدنش بود . به این صورت که ارتش آمریکا در عراق گلباران خواهد شد و بسیاری باور کردند البته پنتاگون کمتر به این مسئله اعتقاد داشت. ارتش کمی ملاحظه کار بود اما بوش و رومسفلد و شنی به آنها گوش ندادند.

 

تاتس:آمریکائی ها امید دارند که 30 یونی قدرت به عراقی ها منتقل گردد آیا این خواهد شد؟ 

طارق علی: نه. حتی اگر آمریکا این تاریخ را رعایت نماید، چه چیزی تغییر خواهد نمود؟ آمریکا قدرت را بکسانی خواهد داد که خود انتخاب نموده است. و ارتش آمریکا در عراق باقی خواهد ماند. این که بازی است که توسط آن دولت آمریکا می خواهد نشان دهد که ببینید ما قدرت را به آنان تحویل دادیم.

 

تاتس: به هر حال : آیا در طولانی مدت امکان ندارد که یک دولت عراقی ثبات یابد و خشونت کم کم کاهش یابد؟        

طارق علی: نه . نه تا زمانی که ارتش خارجی در عراق است.

 

تاتس: مطمئنید؟

طارق علی: صد در صد

 

تاتس: چرا؟ 

طارق علی:در مرحله اول طبق تاریخ عراق . این کشور سال های سال در اشغال بزیتانیا بود و کلی تجربه دارد که چگونه اشغالگران را بیرون کند و بریتانیائی ها هم زرنگتر از آمریکائی ها عمل نمودند و رهبران محلی را گول زدند و این دومین دلیل است که چرا شورش هنوز ادامه دارد. آمریکائی ها بنظر می رسد که بعنوان قدرت اشغالگر به نوعی اشغال نظامی اسرائیلی  را پیاده می کند یعنی اول می بندد بعد سئوال می کند.

 

تاتس: از کجا  این ناتوانی آمریکا برای جلب رهبران نشئت می گیرد؟           

طارق علی: اول اینکه آنها از لحاظ اقتصادی خیلی کم به آمریکا عرضه می کنند . بزرگترین قرار دادهای باز سازی عراق را شرکت های عراقی به عهده ندارند بلکه شرکت های آمریکائی هستند. در نتیجه آمریکا با این کار دشمنان قسم خورده ای را بر علیه خود دارد و دقیقا پیش قشر متوسط تاجر و معامله گران . در ثانی آمریکائی ها به لحاظ سیاسی خیلی اشتباه کردن آنها همه اعضای حزب بعث را و همه احزاب سکولار از روند سیاسی دور نگه داشتند فقط تنها به این دلیل که صدام رهبر آنان بود.  در حالیکه بسیاری از آدمهای مهم آنان توسط صدام کشته و سربه نیست شده بود. تصور کنید که همین قضیه اگردر اروپای شرقی بعد از 1989 اتفاق می افتاد هیچگاه یلتسین پیدا نمی شد  که قبلا در دفتر سیاسی شوروی سابق بود و بالاخره کمونیست های سابق لهستانی وجود نداشتند که امروز از جنگ بوش دفاع نمایند.         

 

تاتس: با وجو د این مدارکی وجود دارد که در شورش تخفیف داده خواهد شد. ال صدر رهبر رادیکال شیعه ها اخیرا گفته است که او آتوریته رهبری سیستانی را به رسمیت می شناسد.  این نمونه از رهائی است.           

 طارق علی: تا زمانی که اشغالگران در عراق مستقرند هیچ آرامشی در عراق نخواهد بود. سیستانی باید حتما این رهبری مقاومت را قبول کند. هر چه بیشتر باز سر زند و رادیکال هائی مثل الصدر را میدان دهد وضع بدتر خواهد شد.

 

تاتس: آیا این خطر وجود دارد که که عراق به سه بخش سنی ، کردی و شیعه تقسیم شود؟

طارق علی: نه . تلاش اشغالگران که سنی ها و شیعه ها را بر علیه هم بشورانند ، تا امروز ناموفق مانده است . سیستانی بارها رهبر سنی ها را ملاقات نموده است و و به او گفته است که :" ما نباید بگذاریم که اشغالگران ما را از هم جدا سازند." زمانی که آمریکا فلوچه سنی ها را بمب باران کرد مساجد شیعه دوا و دکتر و کامیون های غذائی به آنجا فرستادند. و به همین ترتیب بعد از ضربه تروریستی به شهرهای مقدس شیعه ها در کربلا سنی ها این کار را انجام دادند. این بیانگر  وجود آگاهی ملی عراقی است.           

 

تاتس: آیا این یک اتحاد اجباری در مقابل آمریکا نیست که اگر آخرین سرباز آمریکائی عراق را ترک نماید از هم بپاشد؟     

طارق علی: نه. این آگاهی قبل از آمریکائی ها هم وجود داشت و با رفتن سربازان از بین نخواهد فت. نباید فراموش نمود که در جنگ بر علیه شیعه های ایران حتی و بطور کلی شیعه های عراق بودند که با ایران جنگیدند. من با وجود سیاست غلط و موذیانه آمریکا ، بد بینانه بر خورد نمی کنم و اگر زمانی واقعا یک انتخابات آزاد صورت گیرد و یک مجلس تشکیل گردد من مطمئنم که در آن مجلس مخلوطی از گروه ها گرد هم خواهند آمد و خواهند گفت اول عراق بعد.............